Cavia werkt op de afdeling Communicatie. In korte humoristische hoofdstukken leren we haar en haar collega’s kennen. Stella van Human Resources. Ruud het enge hoofd van de afdeling Financiën. En Harm-Jan van de IT-afdeling, die al sinds 1999 een tamagotchi in leven houdt. Een cavia die in een kantoortuin tussen de mensen werkt: het klinkt wat onwaarschijnlijk, maar iedereen die ook maar een blauwe maandag op een kantoor heeft gewerkt, zal de avonturen van de verwarde cavia herkennen. Van een symbiotische relatie met het koffiezetapparaat tot passief-agressieve e-mails en duizelingwekkende perikelen rond de lief- en leedpot. De verwarde cavia is een grappig en ontroerend boek, onmisbaar voor iedereen die wel eens collega’s heeft gehad, of ze misschien nog steeds wel heeft.
humor
Lottie heeft meer dan genoeg van mannen die zich niet willen binden. Wanneer haar jeugdvriend Ben haar herinnert aan een belofte – trouwen op hun dertigste als beiden nog single zijn – grijpt Lottie haar kans. Geen afspraakjes, geen seks, geen verloving. Lottie gaat trouwen! Nu! Meteen! Er worden twee getuigen van de straat geplukt, ze geven elkaar het jawoord en vertrekken onmiddellijk op huwelijksreis naar hetzelfde Griekse eiland waar ze elkaar als tieners hebben ontmoet. Toen hadden Ben en Lottie een fantastische tijd. Ze kunnen haast niet wachten op hun perfecte, sexy, romantische huwelijksnacht. Maar er zijn nogal wat mensen vreselijk geschrokken van het overhaaste huwelijk, onder wie Lotties ex Richard en haar oudere zus Fliss. Die gaan de boel eens flink saboteren. Het wordt een huwelijksnacht om nooit te vergeten; een wedding night from hell!
Pogingen iets van het leven te maken is een boek waar ik al een hele tijd nieuwsgierig naar was na alle lovende recensies. Toch vroeg ik me af of ik het echt zou kunnen waarderen, want De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween viel me heel erg tegen. Maar ik kan al verklappen dat Pogingen iets van het leven héél anders is en dat ik er ontzettend van heb genoten…
Hendrik Groen mag dan oud zijn, hij is nog lang niet dood en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffiedrinken achter de geraniums en wachten op het einde? In korte, ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs van het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord. Op de laatste dag van het jaar zal het nog moeilijk zijn om afscheid nemen van dit charmante personage…
Al jaren ben ik groot fan van de boeken van Sophie Kinsella, wat mij betreft is zij de ultieme chicklit-koningin. Ook haar ‘serieuzere’ romans onder het pseudoniem Madeleine Wickham lees ik trouw. Sophie Kinsella heeft zich nu echter op compleet nieuw terrein begeven: ze heeft namelijk een Young Adult boek geschreven. Natuurlijk was ik ontzettend benieuwd naar dit boek genaamd Niet te filmen en ik was dan ook erg blij dat ik mee mocht doen aan de Blogtour, georganiseerd door uitgeverij Moon.
Een angststoornis maakt het dagelijks leven van de veertienjarige Audrey behoorlijk lastig. Ze heeft baat bij de gesprekken met haar psycholoog, maar ze komt pas echt tot bloei wanneer ze Linus ontmoet, een teamgenoot van haar oudere broer. Linus snapt haar. Audrey kan met hem over haar angsten praten zoals ze dat nog nooit met iemand anders heeft kunnen doen.