Er is geen ander boek dat mij zo heeft geraakt als Een weeffout in onze sterren van John Green. Het taalgebruik, de conversaties, de droge humor, het verdriet, maar ook de hoop die het boek meegeeft. Tijdens het lezen van dit boek bevond ik me even in een emotionele achtbaan, waar ik niet uit kon en wilde stappen. Vandaag ga ik proberen uit te leggen wat er zo goed is aan dit boek en waarom ik vind dat iedereen het zou moeten lezen.
– John Green schuwt heftige onderwerpen als kanker en de dood niet.
Hazel is letterlijk ’ten dode opgeschreven’. Toch is het verhaal voor mij hoopvol en optimistisch. Er wordt een liefdesverhaal vertelt over twee mensen die houden van het leven en van elkaar, zo lang ze nog bij elkaar kunnen zijn. Ze hebben hun eigen ‘oneindigheid’ gecreëerd, zoals Hazel zo mooi verwoord: “Some infinities are bigger than other infinities.”
– De conversaties zijn prachtig.
Er zijn teveel memorabele uitspraken om ze allemaal te noemen in deze blogpost, dus ik heb er een aantal uitgepikt.
“As he read, I fell in love the way you fall asleep: slowly, and then all at once.”
“You don’t get to choose if you get hurt in this world…but you do have some say in who hurts you. I like my choices.”
“That’s the thing about pain. It demands to be felt”
“I’m in love with you, and I’m not in the business of denying myself the simple pleasure of saying true things. I’m in love with you, and I know that love is just a shout into the void, and that oblivion is inevitable, and that we’re all doomed and that there will come a day when all our labor has been returned to dust, and I know the sun will swallow the only earth we’ll ever have, and I am in love with you.”
“There are infinite numbers between 0 and 1. There’s .1 and .12 and .112 and an infinite collection of others. Of course, there is a bigger infinite set of numbers between 0 and 2, or between 0 and a million. Some infinities are bigger than other infinities.… I cannot tell you how grateful I am for our little infinity. You gave me forever within the numbered days, and I’m grateful.”
– Een boek speelt een grote rol in dit verhaal.
Hazel laat Gus kennismaken met haar lievelingsboek: An Imperial Affliction van Peter Van Houten, een roman over een ziek meisje, die midden in een zin eindigt. Samen besluiten ze op zoek te gaan naar Peter Van Houten om hem te vragen hoe het de personages vergaat nadat het boek is opgehouden. De tocht leidt hen naar Amsterdam, waar de schrijver als een chagrijnige kluizenaar leeft. Hij is in niets wat ze zich van hem hebben voorgesteld en Hazel en Gus komen er diep teleurgesteld vandaan.
Het boek eindigt middenin een zin en Hazel vindt dit boek juist zo goed omdat het echte leven ook midden in een zin eindigt. Ik hou zelf heel erg van boeken en lezen, dus ik vind het leuk dat literatuur zo’n grote rol speelt in een boek.
– Het woord ‘okay’ is nooit meer hetzelfde voor mij.
Een van de vrienden van Augustus, Isaac heeft een vriendin die constant ‘always’ tegen elkaar zeggen. Dit heeft voor hun de betekenis dat zij voor altijd bij elkaar zullen blijven. Op een avond tijdens een telefoongesprek, zeggen Hazel en Gus constant ‘okay’ tegen elkaar, waarop Hazel vervolgens stelt dat “Maybe ‘okay’ will be our ‘always”.
Het enige minpunt aan dit boek is dat het slechts 324 pagina’s heeft. Wat mij betreft heeft John Green echt een meesterwerk geschreven, dat ik keer op keer opnieuw kan lezen. De personages en de conversaties zullen mij nooit vervelen en ondanks de tranen, geeft dit boek mij toch altijd een heel fijn gevoel.
– Onze hoofdstad speelt een grote rol in het verhaal.
Gus en Hazel reizen af naar Amsterdam om daar auteur Peter van Houten te ontmoeten. Helaas verloopt deze ontmoeting niet als zoals verwacht, wat een kleine smet legt op hun reis. Toch brengt Amsterdam hun ook veel goeds, ze delen hun eerste zoen in het Anne Frank huis, wandelen ’s avonds door een prachtig verlichte stad en genieten van een luxe diner in restaurant Oranje. Voor de fans van de verfilming van Een weeffout in onze sterren een leuke tip: met behulp van deze kaart kun je een stadswandeling door Amsterdam maken die je langs alle locaties uit de film brengt.
Vond jij Een weeffout in onze sterren ook zo’n mooi boek?
Liefs,
Nynke-Boudien
Volg mij op BlogLovin
1 Comment
Mooi stukje! Die TFIOS-vest heb ik gegeven aan mijn zusje voor haar verjaardag, die was er helemaal blij mee 🙂 Jammer inderdaad dat het boek redelijk ”dun” is, maar aan de andere kant vind ik het ook een gepast aantal 🙂