Recensies

Review: Anna – Niccolò Ammaniti

Nooit eerder las ik een boek van auteur Niccolò Ammaniti, maar toen uitgeverij Lebowski mij benaderde over de verschijning van Anna was ik gelijk enthousiast. Het verhaal doet me denken aan de jeugdserie The Tribe, waar ik vroeger enorm fan van was. Op basis van het plot verwachtte ik een dystopisch Young Adult verhaal, maar deze verwachting is niet geheel uitgekomen.

Nadat een mysterieus virus alle volwassenen heeft uitgeroeid, is Sicilië verworden tot een gigantische ruïne van verlaten steden, afgebrande winkelcentra en onbegaanbare wegen. Alleen de kinderen zijn overgebleven en proberen op het desolate eiland, waar de hitte en de zon het landschap teisteren en overal hongerige wilde honden op de loer liggen, te overleven zonder elektriciteit, vers water en voedsel. Sinds de dood van hun ouders zorgt de dertienjarige Anna voor haar acht jaar oude broertje Astor, aan de hand van het notitieboekje dat haar moeder achterliet. Als Astor wordt ontvoerd, besluit Anna samen met haar hond naar hem op zoek te gaan in de hoop uiteindelijk de overtocht naar het vasteland te maken, op weg naar een nieuwe toekomst.

  • Auteur: Niccolò Ammaniti
  • Taal: Nederlands
  • 280 pagina’s
  • Januari 2015
  • Uitgeverij: Lebowski
  • Genre: dystopie / YA
  • ISBN: 9048828414

Het verhaal begint met een proloog, die eigenlijk het einde van het verhaal al verklapt. De proloog zuigt je wel gelijk in het verhaal en ik vloog dus ook door de eerste hoofdstukken heen. Het verhaal wordt vertelde vanuit het perspectief van de dertienjarige Anna, die met haar vier jaar jongere broertje moet zien te overleven in een wereld zonder volwassenen. Er zijn alleen nog kinderen en deze leven in honger en oorlog in verlaten spooksteden. Alle winkels zijn geplunderd, er is weinig eten te vinden en de straten zijn erg onveilig. Anna probeert te overleven aan de hand van een notitieboek dat haar moeder heeft volgeschreven met handige tips. Samen met Astor en een hond waar ze onderweg mee bevriend raken, gaat Anna op weg naar het vasteland van Italië om daar op zoek te gaan naar volwassenen die een geneesmiddel voor het virus hebben gevonden.

Voor mij bleef het verhaal wel wat vlak, ik hoopte dat de ontvoering van Astor wat spanning in het verhaal zou brengen maar dat gebeurde helaas niet. Er is dus niet één spannende, heftige gebeurtenis die het verhaal draagt of waar de lezer kriebels van krijgt. Het einde is erg abrupt en liet mij met een enigszins verward gevoel over. Voor mijn gevoel sluiten het einde en de proloog niet goed genoeg op elkaar aan, waardoor ik met vragen achterbleef. 

Ondanks deze minpuntjes is Anna zeker geen slecht boek, ik zou het uiteindelijk willen omschrijven als een volwassen dystopie. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de dertienjarige Anna, maar het is zeker niet kinderachtig geschreven door de auteur. Anna wordt neergezet als een standvastige, moedige jonge vrouw die op zoek is naar een beter leven voor haar en Astor. Ik zou het boek dan ook niet willen omschrijven als ’typisch YA’, maar het is wel een boek dat zowel (jong)volwassenen al ouderen kan aanspreken.

Liefs,

Nynke-Boudien

Volg mij op BlogLovin
Previous Post Next Post

You Might Also Like

2 Comments

  • Reply Eveline 17 januari 2016 at 15:12

    Ik zou dit boek niet snel lezen om de cover, deze spreekt me niet aan. Al denk ik wel dat het heel mooi bij het verhaal past.

    • Reply Fjoevl 25 februari 2016 at 18:45

      Never judge a book by its cover 😉

    Leave a Reply

    *